Γελούσαμε, τραγουδούσαμε, λέγαμε ιστορίες από το παρελθόν και ξαφνικά μου λέει...."Μακάρι η κόρη μου να σου έμοιαζε"... Χαμογέλασα γλυκά και δεν είπα τίποτα... Αν ήξερα τι θα επακολουθούσε θα του απαντούσα.."Μακάρι, εγώ η ίδια, να σου έμοιαζα έστω και λίγο".. Ναί, τώρα που το σκέφτομαι αυτό θα απαντούσα αλλά τώρα δεν μπορώ να του το πώ αφού δεν μπορώ καν να τον ξαναδώ...
1 σχόλιο:
Δεν του το είπες, αλλά το καταλάβαινε νομίζω. Και ξέρεις κάτι; Του μοιάζεις. :)
Δημοσίευση σχολίου