Δεν πονάς πια…. Όλα τελείωσαν.. Τώρα πονάνε άλλοι….ποιοι άλλοι? Μα το ρωτάς? Αυτοί που σ’ αγάπησαν και ήταν πολλοί πίστεψε με… μαζί και εγώ… αλλά μας άφησες μόνους , τη γυναίκα σου, τα παιδιά σου και εμένα και όλους. Ήταν καλύτερα για σένα, αλλά όχι για μας… ειδικά για εκείνους.. πώς θα μπορέσουν χωρίς εσένα? Η ζωή συνεχίζεται μου είπαν! Όχι, δε συνεχίζεται, δεν θέλω εγώ να συνεχίζεται! Θέλω να γίνουν όλα έτσι όπως ήταν. Μπορώ να γυρίσω το χρόνο πίσω, μπορώ? Ναι μπορώ, πες μου πως μπορώ! Πες μου ότι μπορώ να σε φέρω πίσω, να σε γιατρέψω. Μέχρι και την τελευταία στιγμή είχα ελπίδα. Ήλπιζα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. << Δε θα το κάνει αυτό ο Θεός >> έλεγα << δε γίνεται να το κάνει σε μας αυτό, δεν μπορεί να μας τον πάρει μακριά >> Θα αλλάξουν όλα, θα ανατραπεί η κατάσταση. Ήλπιζα, ελπίζω και θα ελπίζω. Τι θα ελπίζω? Ότι θα γυρίσει, έχει πάει ένα ταξίδι και θα γυρίσει. Έχει πάει στην Κούβα. Πάντα ήθελε να πάει, εκεί λοιπόν πήγε. Δεν ξέρω πότε θα γυρίσει, αλλά θα γυρίσει. Εμείς θα τον περιμένουμε. Θα τον περιμένουμε να μας πει πως πέρασε. Πάντα θα τον περιμένουμε..
Μ ’ακούς ??????? σε περιμένουμε!!!
Έχω τη φωτογραφία σου στο γραφείο μου και την ψυχή σου στην καρδιά μου.
Να το θυμάσαι.
Μας λείπεις.
Μ ’ακούς ??????? σε περιμένουμε!!!
Έχω τη φωτογραφία σου στο γραφείο μου και την ψυχή σου στην καρδιά μου.
Να το θυμάσαι.
Μας λείπεις.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΡΜΑΡΕΝΙΑ
