Τα τριαντάφυλλα είναι κόκκινα ή μάλλον ήταν κόκκινα όταν μου τα έδωσε. Περνούσαν οι μέρες τα πότιζα, τα φρόντιζα αλλά μαράθηκαν δεν σου λέω ψέματα, τα φρόντιζα! Κάθε πρωί όταν ξυπνούσα τα κοίταζα και τα καμάρωνα ήταν φρέσκα, λαμπερά, κατακόκκινα. Μύριζαν υπέροχα και είχαν δώσει μια ευωδιά σε όλο το σπίτι. Σαν να ήταν άνοιξη. Όταν τα κοιτούσα ένιωθα ότι είναι δίπλα μου γι αυτό τα φρόντιζα. Μου θύμιζαν πολλά. Τα λουλούδια χαμογελάνε λένε κάποιοι, το μόνο που ξέρω είναι ότι εγώ χαμογελούσα όταν τα κοίταζα. Όσες μέρες όμως και αν τα φρόντιζα αυτά στο τέλος μαράθηκαν. Σταμάτησα πλέον να κοιτάω μέσα τους. Όταν μαράθηκαν ήταν για μένα σα να πέθαναν και έκλαψα γι αυτά! Νόμιζα ότι θα ζήσουν για πάντα, λάθος νόμιζα απ’ ό,τι φαίνεται.Τα πήρα από το βάζο και τα πέταξα δεν μπορούσα να τα βλέπω έτσι μαραμένα, έχασαν τη λάμψη τους, έχασαν την ομορφιά τους. Περνούσα από ανθοπωλεία και έβλεπα διάφορα κόκκινα τριαντάφυλλα δεν ήταν όμως σαν τα δικά μου. Τα δικά μου ήταν δέκα και μου τα είχε χαρίσει, γι αυτό είχαν τη δική τους σημασία. Μπορεί να μαράθηκαν, στην σκέψη μου όμως θα παραμένουν πάντα τα ίδια.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΡΜΑΡΕΝΙΑ
2 σχόλια:
υπεροχο..και τα 3 κειμενα.. βιωνεις το καθετι απο ρεαλιστικη πλευρα και το παρουσιαζεις οπως πραγματικα ειναι,χωρις υπεκφυγες η πλεονασμους..μπραβο μαρμαρενια μας!
τη γλώσσα της αλήθειας μιλάς :))
Δημοσίευση σχολίου