Ο ΠΟΝΟΣ....

Όλα μοιάζουν έρημα. Το μόνο που υπάρχει είναι πόνος. Πόνος πόνος. Αναρωτιέμαι ο Θεός με ποιο κριτήριο επιλέγει τον άνθρωπο που θα πονέσει; Τον είδα… Πονούσε και όμως έλεγε, θα με βοηθήσει ο Θεός, δε γίνεται θα αντέξω… Προσευχόταν… Δεν πίστευε πριν, τώρα όμως πιστεύει ή μάλλον, έχει την ανάγκη να πιστεύει… Η κατάσταση του χειροτέρευε... Πώς αλλάζει ένας άνθρωπος, ο πιο δυνατός γίνεται αδύναμος… Τα όνειρα γίνονται εφιάλτες που τον κυνηγάνε… Να ζήσω, μόνο να ζήσω τίποτα άλλο και τα παιδιά μου!!!... Τα παιδιά μου… Είχα ένα όνειρο να παίξω φλογέρα πες μου θα προλάβω, πες μου, πες μου… Η όψη του έμοιαζε τρομακτική, στα χέρια είχε μελανιές σαν εγκαύματα, το πρόσωπο του είχε πρηστεί, τα πόδια του αδύνατα… Δεν ήθελε όμως, περήφανος και αγέρωχος μην τον δει κανείς έτσι... Να θυμάστε τον παλιό μου εαυτό, έλεγε… Καλύτερα μόνος παρά με τον οίκτο και τη συμπόνια… Μόνος μόνος ….

Περπατούσα στους διαδρόμους βλέποντας κόσμο δακρυσμένο…. Πόσοι άνθρωποι και ακόμη πόσοι… ΓΙΑΤΙ … Γιατί τόση δυστυχία… Η ζωή αλλάζει μου έλεγαν. Δεν το πίστευα… τώρα όμως το είδα… Δεν τον άκουσα, πήγα για μένα είναι πάντα ο ίδιος... Χαμογελούσα, μόνο χαμογελούσα, τι να έκανα; Πες μου εσύ, τι θα έκανες… Έχασα τη γη κάτω απ τα πόδια μου, δεν ήξερα, δεν περίμενα, δεν μπορούσα καν να φανταστώ…. Τον αγαπούσα τόσο και ήμουν ανήμπορη όχι μόνο εγώ όλοι… Χαμογελούσα από αμηχανία από πόνο… Δεν ήθελα να καταλάβει… Μέσα μου έκλαιγα….


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΡΜΑΡΕΝΙΑ